objaśnienie skrótów

oznaczanie

Oznaczanie hełmówek opiera się w zasadniczej mierze na cechach mikroskopowych, są one w 90% przypadków niezbędne dla pewnego określenia gatunku. Oczywiście pomocne są też cechy makroskopowe a zwłaszcza informacje o podłożu. Dla umożliwienia pewnego oznaczenia gatunku hełmówki należy:

space

2. Zanotować informację o siedlisku i o podłożu. Trzeba zachować z dokumentacją zielnikową fragment podłoża (drewno, torf, mech) - umożliwi to w razie potrzeby precyzyjne określenie rodzaju podłoża lub gatunku mchu.

space

- kształt kapelusza u młodych i starszych egzemplarzy,

space

-obecność na trzonie resztek osłony, widocznej u młodych egzemplarzy jako pasma lub oprószenie powierzchni trzonu, obecność włosków u podstawy trzonu,

- sposób przyrastania blaszek do trzonu, gęstość blaszek,

owocniki

Małe, zwykle o kapeluszach do 10 mm średnicy, często bardzo kruche, zabarwione ochrowo, rdzawobrązowo, silnie higrofaniczne, suche stają się znacznie jaśniejsze. Kapelusz kloszowaty, stożkowaty, półkulisty; powierzchnia sucha lub śliska, brzeg kapelusza daleko prześwitujacy.

space

Blaszki wykrojone, rzadziej przyrośnięte, rzadko zbiegające.

space

Zarodniki gładkie lub szorstkie (wtedy zwykle z łysinką), rzadko z porą rostkową, dekstrynoidalne, cjanofilne. Blaszki zawsze z wyraźnie wyróżniającymi się cystydami na ostrzu blaszki (cheilocystydami) u niektórych gatunków z cystydami na bocznej powierzchnia blaszki (pleurocystydami). U wielu gatunków występują też cystydy, podobnie wyglądające do tych z blaszek, w skórce kapelusza (dermatocystydy) i na powierzchni trzonu (kaulocystydy). Skórka kapelusza zbudowana z wydłużonych, promieniście ułożonych, strzępek.

występowanie

Saprotrofy (lub związane z mchami), zwykle na ubogich siedliskach. Często ściśle związane z określonymi siedliskami lub podłożem. Wiele gatunków jest związanych z mchami, liczne spotyka się na torfowiskach.

jadalne czy trujące?

ważne! dla grzybiarzy
Z uwagi na rozmiary bez znaczenia kulinarnego.

space

uwagi

Podobnie wyglądające stożkówki (Conocybe) różnią się mikroskopowo zupełnie odmiennym typem skórki kapelusza - zewnętrzna warstwa jest utworzona przez okrągławe komórki.

space

literatura · references
specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈
  • Moser, M., 1983 — Die Roehrlinge und Blaetterpilze (Polyporales, Boletales, Agaricales, Russulales) in Kleine Kryptogamenflora, Band IIb/2. [27]
  • Watling R., Gregory N.M, Orton P.D., 1993 — British Fungus Flora. Agarics and Boleti. 7. Cortinariaceae p.p.: Galerina, Gymnopilus, Leucocortinarius, Phaeocollybia, Phaeogalera, Phaeolepiota, Phaeomarasmius, Pleuroflammula, Rosites & Stagnicola. [69]
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji