|
owocnik
Kapelusz cytrynowożółty, bladożółty, słomkowożółty, także formy barwne i albinotyczna (patrz uwagi); skórka w okresie wilgotnej pogody lepka, z nielicznymi, nieregularnie ułożonymi, dużymi, grubymi, filcowatymi łatkami; łatki białawe, z wiekiem żółknące i brązowiejące; średnica kapelusza 40-80(100) mm, początkowo półkulisty, potem wypukły do rozpostartego; brzeg nie prążkowany lub jedynie nieznacznie; skórka daje się ściągnąć.
Trzon białawy lub z żółtawym odcieniem, z bladożółtym, zygzakowatym wzorem; 70-120(150) x 7-20 mm, cylindryczny, wysmukły, szczyt nieco zwężony, początkowo pełny, potem z kanałem; pochwą ściśle przyrośniętą do proporcjonalnie bardzo dużej bulwiastej podstawy trzonu, bulwa o ostro zarysowanym brzegu, kulista, o watowatej konsystencji. Pierścień biały (jasnożółtawy), zwisający, nieprążkowany; trwały.
zarodniki
Wysyp zarodników biały. Zarodniki kuliste, gładkie, bezbarwne, amyloidalne, 7-10 µm.
Spore print white. Spores globose, smooth, hyaline, amyloid, 7-10 µm.
występowanie
Jest w czekliście. [105]
Gatunek bardzo pospolity. Owocniki wyrastają od lata do jesieni, pojedynczo i w grupach, często masowo, w lasach iglastych, liściastych i mieszanych, na kwaśnych glebach, piaszczystych. Żyje w symbiozie z różnymi drzewami liściastymi i iglastymi, z tym, że częściej występuje pod tymi drugimi.
Very common, summer-fall. Solitary or gregarious, often in mass in coniferous and hardwood forests, on acid, sandy soils. Mycorizal partner for many trees species.
jadalne czy trujące? 🔴
Słabo trujący.[105] Zawiera trującą bufoteninę, rozkłada się ona w znacznej części podczas gotowania.[2][10].
Weakly toxic.
gatunki podobne
Gatunek ten tworzy liczne formy barwne, wśród nich formę albinotyczną: muchomor cytrynowy odmiana biaława (Amanita citrina var. alba).
W lasach szpilkowych na kwaśnym podłożu rośnie też dość podobny muchomor narcyzowy (Amanita gemmata). Odróżnia się on nieco delikatniejszą budową, brakiem zapachu surowych ziemniaków, brzeg kapelusza jest prążkowany, podstawa trzonu jest nieco zgrubiała ale bez bulwki o ostro zarysowanej krawędzi, resztki osłony przez jakiś czas zostają na kapeluszu w formie dość luźno przymocowanych, kłaczków i w formie delikatnego wałeczka w dole trzonu.
Nieco rzadszym gatunkiem, różniącym się od muchomora cytrynowego głównie brązowoszarą barwą, jest muchomor porfirowy (Amanita porphyria).
wybrane okazy · selected collections ⇈
#5
/lasy milickie/