Trudno wysiedzieć w pracy, gdy pogoda piękna, grzyby rosną, a niektórzy po lasach buszują. Włączył mi się tryb marudzenia, nie było więc innej możliwości, jak do lasu, przed pracą, na dwie godziny bryknąć. Mgła, która miała zamglić wszytko, miejscowo występowała, więc nie było źle 😁. Słońce jeszcze nie wstało, gdy my przy lesie już byliśmy. Można było kawy spokojnie się napić 😂. Gdy trochę się rozjaśniło ruszyliśmy w las.. Oczywiście, pierwszy borowik, po ciemku przez mojego męża utrafiony, ale radość dla obojga - znaczy coś rośnie. Zaczęliśmy nietypowo od buków i ich opadłych liści 😁.
W liściach to ja mało co widzę, oprócz ich bajecznych kolorów. Ale szurać kocham, i owszem. Słońce ożywiło las pięknymi barwami, jak garniec z klejnotami wyglądał. A cisza była magiczna, tylko szelest liści było słychać.... Odwiedziliśmy również las po drugiej stronie drogi, częściowo jodlowy, częściowo mieszany, gdzie rydze, trąbki, ceglaki i koźlarze rosły... Gdy świt górę blaskiem opromienił, do lasu weszło dwoje, wśród nocnych jeszcze cieni, w liściach głowa błysnęła dumnego borowika, no i kto go pojmał? Niestety nie Nika 😆. Wój ów szlachetny, na straży stał lasu, rozpuszczał wici, nie czyniąc hałasu. Dwoje najeźdźców, pochylonych w skupieniu, szukało innych wojów, niewidocznych w cieniu. Trzymając się gałęzi, by nie zjechać po stromiźnie, poszli w brzozy, by giermków ująć, zbuntowanych przeciw starzyźnie. I jeden tylko, w portkach żółtych, nieroztropny wielce, spał w liściach, po okowity niemałej kropelce. Po drodze grupę trębaczy do niewoli wzięli, co zatrąbić nie zdążyli, bo trąbek zapomnieli 😂. Przy leśnym dukcie, gdzie zbóje buszują, i smoki żółtoczarne w słońcu się wylegują, szlachcic samotny, jeszcze rozespany, uczesać się nie zdążył, bo został pojmany. Grupa muchomorów utworzyła szyk zwarty, przedrzeć się przez niego - nie, to nie są żarty. W igliwiu, mchach, paprociach, sprytnie poukrywani, w pomarańczowych kapotach spali wojowie rydzami zwani. Jeden po drugim do kosza wskakiwali, Stąd podejrzenie, że z duchem Puszczy wczoraj się bratali 😆. Oddziały chojraków, w cegły uzbrojone, dwóch poświęciło, najazdem zdziwione. Przy pniu sosny spał wojak rozczochrany, przez kompaniję siedzuniem zwany. I takim sposobem, koszyk napełniony, w słońcu się puszył, w stronę góry zwrócony. Las odpoczywa, do snu się ukłda, pierzynę z liści na ziemi mości, zlocista jesień jeszcze światem włada, lecz rytmem niezmiennym zima znów zagości. Niedługo wrócę, by w słońca promieniach, w liściach poszurac, zobaczyć jak góra swe barwy zmienia 🍂🍁🍂 Zebrane: dwa prawdziwki ( sprawiedliwie po jednym), dwa borowiki ceglastopore, jedna kurka, kilkadziesiąt pieprzników trabkowych, kilkanaście rydzy ( na smalec rydzowy - mniam 😋), kilka koźlarzy babka, siedzuń sosnowy, kilka podrzybków. I w super bonusie, dostarczona do domu, kobiałka pełna pieprzników trabkowych 💛🤎. Iwonka 😘😘😘