Witam serdecznie całe towarzystwo grzybowe ambitnie uskuteczniające zimowe eskapady w poszukiwaniu zimowych trofeów. Chyba to co wczoraj mnie spotkało to taka pokuta za grzechy. Zrobiłam wpis, wszystko zdaje mi się poprawnie, a tu zaskoczenie- "cenzura" odrzuciła, czy co, fakt- nic się na stronce nie ukazało. Tak więc po porannym spacerze próbuję ponownie..............
Zima taka z solidnymi mrozami pozostała już jakby mglistym wspomnieniem. I żeby nikt sobie o mnie źle nie pomyślał, to dodam, że zimowego czasu nie spędziłam gdzieś na cieplutkim zapiecku grzejąc rączęta i nóżęta, ale nawet przy odczuwalnych -22 stopniach dzielnie odwiedzałam nasze piękne lasy. Mrozy były że ho ho, ale śnieg na mojej nizinie jak za dawno minionej komuny ściśle reglamentowany był - wręcz na "kartki". Jak w nocy poprószyło, to za najdalej kilkanaście godzin było już pozamiatane i lasy świeciły dobrze znajomą szarzyzną. Te ostatnie dwa dni spędziłam troszkę w innych, dawno przeze mnie nie odwiedzanych rejonach, a mianowicie przypomniałam sobie o przepięknym rezerwacie Żurawiniec i terenach na Morawsku w tzw miasteczku UAM. Żurawiniec pamiętam sprzed kilkudziesięciu lat, gdy jeszcze był rezerwatem w pełni tego słowa znaczeniu. Rowy polodowcowe na jego terenie były pełne wód z chronionymi gatunkami roślinności bagiennej. Kilka lat wstecz to już nie było to samo miejsce. Wody gruntowe opadły, rowy ziały pustkami, suchutkie. Deweloperzy zaczęli ostrzyć sobie zęby na ten pięknie w granicach miasta położony teren. I tutaj na wysokości stanęły lasy państwowe doprowadzając 3 lata temu deszczówkę z pobliskich Naramowic na tereny rezerwatu. Byłam dwa dni z rzędu, delektując się jego pięknem. Różnorodność drzew i krzewów, przepiękne alejki spacerowe. Pofałdowany teren w bukach, dębach brzozach i sosnach. Biegające z prawa na lewo sarenki- całe 3 szt dodatkowo umiliły chwile tam spędzone. Z sarenkami zaczęłam się zabawiać w odszukiwanie ich miejsc ucieczki. Dwukrotnie udało mi się je wytropić. Niestety dzieląca nas odległość nie dała możliwości na foto. Z tego miejsca udałam się na tereny UAM, gdzie posadowione są dwa przepiękne jeziorka połączone mostkiem z dużą ilością kaczek krzyżówek i łabędzią parą. Łabędzie udało mi się podejść bardzo blisko i zrobić im ładne foto. Niestety były tak łagodnie usposobione, że żadną siłą nie mogłam wymusić na nich nastroszenia piór i postawy obronnej. Uwielbiam ich posykiwanie i napuszanie się. Zwiedziłam całe tereny. Liczne strumyczki przecinają okalające lasy. Ptactwo rozśpiewane na całego, przepięknie umilało pobyt. Na licznych leśnych krzewach można zauważyć delikatnie wybijające listeczki. Ciepełko, pomimo solidnej dawki wiatru tak mówi, że wieje już wiosenką. Na obrzeżach, blisko sosny "wykryłam" stadka pięknie kwitnących przebiśniegów. One chyba tak wyrosły na biało jako ekwiwalent braku śniegu. Przedeptałam w tych dwóch dniach po 8 kilometrów, spędzając na tych pięknych terenach po 3 godzinki. Na Śląsku macie swoje hałdy, a ja mam nasz rezerwat, i tak sobie postanowiłam częściej te piękne tereny odwiedzać. Z grzybków- tych jeszcze zimowych napotkałam kępki ucha bzowego i jakieś takie troszkę przechodzone zimówki. Jeszcze tydzień, jeszcze dwa, no może za trzy i się zacznie, oj będzie się działo, i w lasach i na stronce. Naładowana już wiosennie, po pięknym spacerku, serdeczności Wam wszystkim przesyłam z moich nizin :)