uwagi

Tęgoskóry (Scleroderma) są co najmniej niejadalne. Podaje się, że mogą powodować zatrucia.
Scleroderma citrinum (tęgoskór cytrynowy)
przekrój, dojrzewająca gleba S. citrinum
Dwaj wyróżniający się przedstawiciele tego gatunku to: tworzący owocniki imitujące formą gwiazdosz (Geastrum) promieniak wilgociomierz (Astraeus hygrometricus) i tworzący niemal podziemne owocniki purchatnica piaskowa (Pisolithus arhizus), ta na przekroju ujawnia osobliwą złożoną drobno komorowatą strukturę gleby.

space

Inne tęgoskóry (Scleroderma) mają często u podstawy korzeniopodobny gruby sznur grzybni zagłębiony w podłożu, ich owocniki są mniejsze, o cieńszym perydium (jedynie rzadki tęgoskór cebulowaty (Scleroderma cepa) ma grube perydium). Dla pewnego oznaczenia pozostałych gatunków konieczne jest sprawdzenie mikroskopowych cech zarodników.

literatura · references
specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈
  • Rudnicka-Jezierska W., 1991 — Flora Polska. Grzyby (Mycota). Tom XXIII. Purchawkowe (Lycoperdales), tęgoskórowe (Sclerodermatales), pałeczkowe (Tulostomatales), gniazdnicowe (Nidulariales), sromotnikowe (Phallales), osiatkowe (Podaxales). [14]
  • Hansen, L., Knudsen, H., 1997 — Nordic Macromycetes vol. 3. Heterobasidioid, Aphyllophoroid and Gasteromycetoid Basidiomycetes. [110]
ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji