Podsumuję krótko ten nieco dziwny a jednocześnie ciekawy rok grzybowy 2023. Początkiem roku wiadomo - trójca święta, czyli boczniaki ostrygowate, uszaki bzowe i płomiennice zimowe. Wiosną jeździliśmy trochę po Polsce. Było lubelskie i wąwozy, śląskie i mazowieckie a o tej porze roku wiadomo - smardze i piestrzenice olbrzymie do koszyka a naparstniczki do podziwiania. Majówka spędzona w podlaskim a tam spełnienie marzeń - urna kraterowata 😍 Te ciepłe miesiące, od czerwca przez całe lato, spędziliśmy w świętokrzyskich lasach... Bogato w borowiki szlachetne i jeszcze większe bogactwo czerwii 😅
Czasem udało się wyskoczyć na siedzunie sosnowe, koźlarze pomarańczowożółe, pieprznika jadalnego i lejkowce dęte w lasy garwolińskie. Zapowiadało się, że to będzie lejkowcowy rok, ale niestety brak opadów wysuszył wszystko na wiór i z wysypu nici. Dobrze, że chociaż czubajka kania obrodziła i zlotoborowiki wysmukłe, lubię je. Ach! Jak mogłam zapomnieć o krasnoborowikach ceglastoporych, które już od czerwca targaliśmy z lasu - uwielbiam je. Nie tyle co ze względu na smak, a wygląd 😊 Tak naprawdę dopiero późną jesienią człowiek mógł w pełni cieszyć się ze zbiorów, gdy nie było już tyle robactwa. W świętokrzyskim królowały borowiki szlachetne. Do koszyka wpadały też podgrzyby brunatne, pieprznik trąbkowy, gołąbki i oczywiście muchomory czerniejące ale też i inne. W listopadzie na Mazowszu ruszyły podgrzyby brunatne. Późno, bo późno ale rosło ich sporo. Malutkich i jędrniutkich, idealnych, słoikowych 🙂 Aktualnie, jak to na końcówce roku, znowu powróciła zimowa trójca. Mimo wszystko, to był fajny i ciekawy rok, stosunkowo obfity w grzyby 🙂 Odkryliśmy kilka nowych miejsc, nowych gatunków, więc wszystko tak jak miało być 💚 Życzę Wam by nowy sezon przyniósł nam wszystkim jeszcze więcej frajdy i radości z pasji, która nas tu łączy. Niech Nowy Rok da Wam zdrowie i szczęście oraz spokój i spełnienie w życiu osobistym i zawodowym 💚 Pozdrawiamy - Madziul i potoksc 😊