Rok 2023 właśnie kończy się za 9 godzin więc, zgodnie z tradycją portalu, spróbuję go podsumować. Jednym zdaniem: rok skrajności i wahań grzybowych uniesień - od beznadziei do euforii.
Zimą (choć w ostatnich latach zimy tylko z nazwy) jak zwykle odwiedzałem łęgi (jakieś 2- 3 razy) zbierając płomiennice i uszaki - jednak bez wielkich ilości, o ile pamiętam. Wiosną głodny doznań grzybowych i spacerów (i wiosny 😀) po raz pierwszy poszukiwałem miejsc występowania smardzów. Udało mi się je zaobserwować w 3 lokalizacjach, a przy okazji również piestrzenice. Późna wiosna to chyba dla mnie najgorszy okres roku - w oczekiwaniu na kurki, i jakiekolwiek grzyby szukałem nowych miejsc w mazowieckim, ale bez powodzenia, co przygnębiało. Dlatego obrałem kierunek na południe - okolice Kielc i Kozienic. I paradoksalnie, dzięki bezgrzybiu na Mazowszu okryłem dla siebie przepiękne lasy bukowe i jodłowe, w których praktycznie grzybobrałem resztę roku. Poznałem wiele nowych gatunków, których nie znałem i nie zbierałem. Lipiec to niestety nadal susza i chrzęszcząca ściółka. Ale też pierwsze ceglasie 🙂 Dopiero sierpień przyniósł przelotne deszcze i grzyby odżyły - ruszyły borowiki, moje ulubione ceglastopore i miejscami kurki. W tym okresie spotkało mnie najlepsze grzybobranie tego roku - w lesie bukowo- jodołowym - szaleństwo młodziutkich borowików szlachetnych. Ale również największy zbiór ceglasi w mojej dotychczasowej aktywności grzyboświrkowej. Trafiłem też przypadkiem na eldorado koźlarzy grabowych. Początek września to wyczekany urlop w czeskich Jesenikach - niezapomniana przygoda, wiele nowo spotkanych gatunków: borowik krępy, pieprznik ametystowy, piaskowiec kasztanowaty, ale również fantazyjny okratek australijski, gwiazdosz, próchnilec maczugowaty, i wiele innych. Druga połowa września to nadal brak deszczu niestety. Dopiero październik pozwolił cieszyć się większymi ilościami grzybów i większą różnorodnością. Wtedy to znalazłem moje pierwsze pieprzniki trąbkowe, spore ilości kolczaków, maślaki jodłowe, a poza tym trochę borowików i ceglastoporych. A przy okazji ujrzałem żagwicę listkowatą i przedziwną chropiatkę pędzelkowatą. Listopad to największe zaskoczenie tego sezonu - borowiki jak marzenie w lasach bukowych i spotkane pierwszy raz rydze jodłowe zatarły nieco złe doświadczenia z początku sezonu, a trafiona miejscówka na gąski niekształtne, i kolejna na gąski liściowate pozwoliły cieszyć się pięknym finałem jesiennego sezonu. W połowie miesiąca przykrył lasy biały puch, ale trąbki i kolczaki świetnie się jeszcze trzymały, a ich zbieranie było prawdziwą frajdą nawet w grudniu. I po zatoczeniu koła wracamy do zimówek, uszaków i boczniaków. Sezon zimowy zapowiada się bardzo obiecująco. Dziś wypatrzyłem pierwsze mini czarki 😊 Konkludując: mnóstwo nowych doświadczeń grzybopozawczych przyniósł mi rok 2023, zapewnił huśtawkę nastojów, zmusił do aktywności turystycznej, szukania nowych miejsc, poznawania nowych lasów. Co do samych grzybów - mało pieprzników jadalnych i podgrzybków, borowików w sam raz, osobisty rekord ilości ceglasi 😁, trąbki😊, kolczaki, muchomory czerwieniejące, rydze jodłowe, i już skończę, bo mogę nie zdążyć wysłać przed północą. Sezon 👍 Sorki, że chaotycznie i średnio merytorycznie.