Wczoraj było grubo ponad 100 na godzinę, a dzisiaj w mych kultowych i sentymentalnych lasach jakiś tylko ułameczek z tego. Ale i tak było pięknie. Dzisiejszy spacer miał naprawdę być tylko spacerem, z od czasu do czasu jakimś podniesionym grzybkiem. Jest to las, w którym czasami grzyb rośnie koło grzyba, ale taka gratka zdarza się tutaj nie za często. Najczęściej naprawdę trzeba się nagimnastykować i fizycznie i optycznie aby cokolwiek zwojować..............
Zaraz zaznaczę, że dzisiaj niestety nie będzie fotek z lasu. Po prostu robić mi się ich nie chciało. Nie żebym narzekała, ale codziennie w lesie i na grzybobraniu- można troszeczkę czuć się zmęczonym. I tak od samiutkiego rana lasek mój kochany zaczęłam obchodzić. Na początku - rozczarowanie. Brak w lesie jakiegokolwiek grzyba. Po jakiejś tam chwili- jest pierwszy piękny na grubej nodze podgrzybek. Rosły one sobie w lesie bardzo rozrzucone. Trudno było określić, gdzie najlepiej ich szukać. Tak, że las okrążałam jak jakiś krążownik. Największa ich ilość w jednym miejscu dzisiaj znaleziona to szt. 4. Dodatkowo w miejscu, gdzie- jak rosną- to borowiki zbieram- np. ostatnio- dziś po raz pierwszy w tym lesie znalazłam dwa piękne i zdrowiutkie rydze. Później w odleglejsze krańce lasu się wybrałam, a mianowicie pod brzózki. A one kochane skarby dla mnie dzisiaj miały 14 młodziutkich przepięknych, na grubaśnych nóżkach koźlaków. Cudne one były, skrzętnie przed obcym wzrokiem pochowane. Ja już wiem, gdzie spojrzeć, i jak ich poszukać. Radość z tych koźlarzy była przeogromna. Każdy przytulony, ciepłym słówkiem obdarzony. I tak ma przecudnym spacerze powolnym, a to się nachylając, a to gałęzie chcące oczy wdłubać odgarniając, a to między krzaczorami się przeciskając, upłynęły mi w lesie niespełna dwie cudowne godziny. podgrzybków zebrałam, pięknych i zdrowiutkich 44 sztuki. Wagowo całe bractwo złożyło się na 1,25 kg. Wszystkich serdecznie i cieplutko pozdrawiam :)