Smardze, borowiki i kurki... z masy cukrowej, jak "żywe" 🎂
Dzień Pański 25.03. 2018 roku. Wczesny, mroźny poranek. Z trzech kierunków Górnego Śląska, z południa, północy i wschodu w stronę Bruśka 8 samochodów gna. W każdym z nich grzyboświr, jeden albo dwa. Jadą na spotkanie. Po co, na co i dlaczego? Wspólny cel ich łączy. Czyn niecny, albo cny, jak kto woli. Jadą z zamiarem dokonania "mordu" na Pannie Marzannie. Tak Tradycja każe. Godzina 9.00 (po staremu 8.00). "Leśna grupa pod silnym wezwaniem" melduje się w wyznaczonym miejscu, jest gotowa do "zbrodni". Tylko Panny Marzanny jeszcze nie ma. W ruch idą kije, słoma, sznurek, bibuła, mech, gałązki świerku, sucha trawa, "zwędzone" z wazonu Emilowej żony zboże, szminka Lawendowej, korale i bransoletka Bazylii i... jest, pojawia się, Panna Marzanna. Młody Werter chwyta ją w swe objęcia, leśną ścieżką ku rzece ją niesie. Panna Marzanna ostatnią swą drogę w życiu odbywa, jedną, jedyną zresztą. Małą Panew już widać. " Giń, przepadnij maro nieczysta" - tymi i podobnymi słowy, rękoma Młodego Wertera komitet egzekucyjny wykonuje wyrok na Pannie Marzannie. Topielicą teraz jest. W wiosennym nastroju, wraca powoli ekipa na przyleśną polankę. Dzidek nie byłby sobą, gdyby worka z kieszeni nie wyciągnął i nie zaczął sprzątać lasu. Inni dołączają do niego. Mi_1 tropi bobry. Niczym Poirot zwraca uwagę na każdy szczegół nad brzegiem rzeki. Później do spóły z grazką mierzą pierśnicę potężnego wiązu?, pomnika przyrody. Wychodzi jakieś 550 cm! Wszyscy docierają z powrotem na miejsce postoju. "Weźcie aparaty"! - tak woła Emil do wszystkich. "Kopary" im opadły na widok tego co zobaczyli. Na polanę, spomiędzy zaparkowanych samochodów "wyjeżdża" grzybowy tort z fajerwerką! Po "obfotografowaniu" tego cukierniczego arcydzieła natychmiastowa jego konsumpcja następuje. Kuchnia polowa otwiera swe podwoje. Na trzech grillach skwierczą kiełbaski, krupnioki i karczek ala Bazylia. Ich zapach niesie się po lesie. Operator grilowy Arturo dba o jakość przyrządzanych potraw. W międzyczasie na rozgrzewkę ciepły żurek z grzybami spod ręki S. Marysi rozpieszcza podniebienia leśnych przyjaciół. Marynowane ceglasie Dzidka prześlizgują się przez ich przełyki. Dla wyrównania pH w brzuchach babka czekoladowa i kruche ciasteczka. Rozmowy, bynajmniej nie w tłoku się toczą. Tylko trochę zimno, trochę zęby szczękają, a chłodny wiatr na grzyboświrkowych kościach gra. Ale to nic. Radość ze spotkania łagodzi te dokuczliwości. Jest wesoło, jest rodzinnie i to się liczy. Po 14.00 grille dogasają, leśne ludki się żegnają, po kolei odjeżdżają. Przyleśna polana w Bruśku pustoszeje. Po grzybowej braci unosi się nad nią mnóstwo dobrych emocji i pozytywnej energii, krążą fluidy rodzącej się przyjaźni między ludźmi o wspólnej pasji. To co? Do zobaczenia w maju?! PS dziękuję Wam wszystkim "bruśkowym wariatom":-)