Zacznę od raportu, wrażenia później. Las jodłowy z domieszką buka i sosny. W lesie mokro i wciąż trwa wysyp, dzisiaj mniej grzybów niż w niedzielę, ale za to cięższe (większe):-). Łącznie 238 prawdziwków, 61 ceglastoporych, 3 siedzunie sosnowe, 5 kozaków czerwonych, 12 różnobarwnych, 3 podgrzybki brunatne, 3 złotopore, 5 maślaków zwyczajnych, kilkanaście maślaków żółtych, sitarzy i kurek. Koniec raportu, dalej tylko dla chętnych;-). Tuż przed wschodem słońca samotny grzybiarz zaparkował swój samochód na parkingu koło lasu, mimo, że wciąż jeszcze było szaro i niewiele było widać, w pozostałych 6 samochodach nie było już nikogo. Nie spiesząc się jadł śniadanie, popijając kawą i przyglądał się jak podjeżdżają kolejne samochody, z których prawie biegiem wypadają kolejne stada grzybiarzy. Jesień to czas wysypu różnych grzybów jadalnych, więc mniej doświadczeni grzybiarze zbierają się w stada pod okiem bardziej dośwaidczonego osobnika, żeby w jak najkrótszym czasie wynieść z lasu jak najwięcej. Samotny grzybiarz przebrał się i powoli wyruszył na poszukiwanie leśnych skarbów, po drodze "przebiegł" koło niego kolejny samotny grzybiarz z wiaderkiem w dłoni. Samotny grzybiarz znalazł pierwsze ślady po przejściu stada, obcięte końcówki grzybów, powywracane inne niejadalne, wśród nich borowiki ceglastopore, nie zbierane przez większość stad grzybiarzy. Nie śpiesząc się okrążał miejsca przez które "przebiegały" stada i znajdując po kilka, czasem kilkanaści prawdziwków przechodził do kolejnych miejscówek. W lesie słychać pohukiwania, kolejnych stad, więc samotny grzybiarz schodzi im z drogi, zapuszczając się w większe zarośla, lub schodząc głębiej w wąwozy. Wreszcie szczęście uśmiecha się do samotnego grzybiarza i trafia na nietkniętą miejscówkę prawdziwkowo-ceglasiową. W skupieniu zaczyna "krążyć" wokół miejsca które znalazł, co raz schylając się po kilka grzybków. Przechodzące niedaleko czteroosobowe stado grzybiarzy zauważa to i rusza w stronę samotnego grzybiarza. Samotny grzybiarz próbuje podejść pod stado i wyprowadzić je w inną część lasu, ale stado okrąża go coraz ciśniejszym kręgiem, podbierająć co się da (poza ceglasiami). Samotny grzybiarz lawiruje między nimi, podchodząc bardzo blisko pojedynczych osobików, aby "wypchnąć" ich ze swojej miejscówki, wreszcie rozpoznaje przywódcę stada i energicznym krokiem rusza w jego stronę. Ten jeszcze próbuje iść przed samotnym grzybiarzem i zbierać jak najszybiej wszystko co mu wpadnie w ręce, ale po kilkunastu metrach poddaje się, odbija w prawo i zwołując stado odchodzi w las. Nie doświadczone stado młodych osobników dostało naukę, żeby nie wchodzić w drogę samotnym, bardziej doświadczonym grzybiarzom. Po tej konfrontacji, samotny grzybiarz wyrusza stromym zboczem w dół, do bardzo głębokiej szerokiej doliny wzdłuż potoku, gdzie nie zapuszcają się żadne stada, a i samotni grzybiarze, też rzadko się tam zapuszczają. Tam w samotności uzupełnia swój przepastny koszyk, co raz zalegając na brzuchu, żeby zrobić zdjęcie z jak najlepszego ujęcia. Czas kończyć nasze grzybobranie i wracać do cywilizacji, przed naszym samotnym grzybiarzem jeszcze kilka godzin spędzonych w kuchni. To kolejny udany wypad samotnego grzybiarza, więc tej zimy on i jego rodzina, nie muszą się martwić o zapasy, tych na pewno wystarczy do kolejnego sezonu... Czytała: Krystyna Czubówna;-D