130 zdrowych, twardych podgrzybków w dwie i pól godziny. Do relacji dodaje nieco inne zdjęcie niż zwykle jako odpowiedź na zarzuty jednego z użytkowników o nierzetelność mojej relacji. „Z trudem przyjmuję do wiadomości, że ktoś znalazł np. 120 sztuk, skoro ja ani jednego na kilku kilometrach kwadratowych bardzo grzybodajnego lasu. …. Chętnie bym zobaczył takie zbiory na własne oczy.” Na zdjęciu jest tablica informująca o rzecze Gunicy, płynącej koło Tanowa, na dole jest data, jest też zdjęcie roweru, kiedyś też dostałem komentarz, z obliczeniami, kiedy bym musiał wstać i ile jechać do lasu, by zebrać tyle i tyle grzybów. Żałosne. Nie czuję się żadnym ekspertem, po prostu trochę dopisało mi szczęście, wielokrotnie opisywałem odwrotne sytuacje, gdy inni taszczyli pełne wiadra grzybów, a ja nie miałem ani jednej sztuki. Tak to już jest z grzybami. Gdyby szanowny Pan przeczytał moją relację to znalazł by tam odpowiedź, dlaczego tak jest. Napisałem tam m. in. „Na wyzbieranych miejscach nic nowego nie wyrosło, miejscówki sprawdzone od lat również puste” Polecam także wpis użytkowniczki o nicku Maja, lepiej nie mogła ująć całej sytuacji:   „ Grzyby urządziły sobie w tym roku przeprowadzkę- rosną w miejscach, w których przedtem ich nie było, a zawsze pewne miejscówki świecą pustkami.” Wszystko to potwierdzam, myślę, że to co mi pomogło w ostatnich grzybobraniach to fakt, że jeżdżę do lasu rowerem w głąb lasu i wiara, że grzyby są, bo bez tego ani rusz. Grzybów nie ma przy drogach, na pierwszy rzut oka wydaję się, że nic nie rośnie. Trzeba więc iść w ciemno, w odstępy leśne, wierząc, że w końcu się coś znajdzie, nie ma żadnych reguł, za każdym razem grzyby są w innych miejscach, jak się już na coś natknie to jest grzybowe eldorado, trwające kilka minut i znowu długo, długo nic. Wydaje mi się, że największe prawdopodobieństwo jest w terenie dobrze chronionym od wiatru, czyli od zimna, ale i od utraty wilgoci, są to: wysepki mchu wśród gęstych traw i paproci, lasy biegnące za gęstymi młodnikami, miejsca pod skupiskiem młodych świerków w lesie sosnowym. Nawet tam jednak przeważnie nic nie ma, wyjątkiem są tylko małe punkty, na które po prostu trzeba natrafić. Jak ktoś chce, wyjść z samochodu przy drodze, od razu szukać przy parkingu grzybów, by w ciągu kilku minut przekonać się czy coś rośnie, to szkoda benzyny, najprawdopodobniej nic nie znajdzie. Przynajmniej na razie, zrobiło się trochę cieplej, w niedzielę popadało, wiatr osłabł, wszystko może się zdarzyć, zarówno w następnych dniach, ale także w listopadzie.