Sparassis crispa (Wulfen) Fr.

Wysyp biały. Zarodniki elipsoidalne, gładkie, 4.5-6 x 3.5-4.5 µm.Wysyp biały. Zarodniki elipsoidalne, gładkie, 4.5-6 x 3.5-4.5 µm.

Nieczęsty. Owocniki wyrastają pojedynczo, od lipca do października, u podstawy porażonych przez niego sosen; także saprotroficznie na drewnie sosnowym; powoduje brunatną zgniliznę drewna.Nieczęsty. Owocniki wyrastają pojedynczo, od lipca do października, u podstawy porażonych przez niego sosen; także saprotroficznie na drewnie sosnowym; powoduje brunatną zgniliznę drewna.

Bardzo smaczny grzyb jadalny. Jedyną jego wadą jest silne zabrudzenie i zapiaszczenie ulokowane w trudno dostępnych zakamarkach wnętrza owocnika. Dobrą metodą czyszczenia jest dokładne płukanie pod bieżącą wodą grzyba pokrojonego na niezbyt grube plastry. A i mimo takich zabiegów należy, w trosce o zęby, ostrożnie jeść potrawę. Bardzo trudno jest pozbyć się całego piasku. Bardzo smaczny grzyb jadalny. Jedyną jego wadą jest silne zabrudzenie i zapiaszczenie ulokowane w trudno dostępnych zakamarkach wnętrza owocnika. Dobrą metodą czyszczenia jest dokładne płukanie pod bieżącą wodą grzyba pokrojonego na niezbyt grube plastry. A i mimo takich zabiegów należy, w trosce o zęby, ostrożnie jeść potrawę. Bardzo trudno jest pozbyć się całego piasku.

Kodyfikacja polskich nazw grzybów z 2003 roku^[105], kierując się względami estetycznymi (nazwa kojarzyła się ze szmatą), za sprawą prof. Wojewody zmieniła wcześniej obowiązującą nazwę rodzajową szmaciak na siedzuń.

U podstawy drzew liściastych (dębu, buka), a także jodły i świerków, wyrasta siedzuń dębowy (Sparassis brevipes) — owocniki są jaśniejsze, białawe, słomiastożółte, owocnik jest mniej zwarty, zakończenia gałązek są szerzej rozpostarte, prawie płaskie bez pofalowanej kędzierzawości. Kodyfikacja polskich nazw grzybów z 2003 roku^[105], kierując się względami estetycznymi (nazwa kojarzyła się ze szmatą), za sprawą prof. Wojewody zmieniła wcześniej obowiązującą nazwę rodzajową szmaciak na siedzuń.