Rubroboletus rhodoxanthus (Krombh.) Kuan Zhao et Zhu L. Yang

Kapelusz półkulisty, długo wypukły, w końcu poduszkowaty do płaskiego z wklęsłym centrum, 50-150 (200) mm średnicy; brzeg kapelusza podwinięty u młodych egzemplarzy, wystający poza linię rurek. Barwa kapelusza mlecznobiała, biaława, później narastająco szarobeżowa do jasnej kawy z mlekiem, białoochrowa, z jasnym odcieniem rdzawoczerwonym, różowym w pobliżu brzegu kapelusza (w plamach przy brzegu kapelusza ^[26III]), co jest wyraźniejsze u starszych egzemplarzy. Miejsca wyjedzone żółte, czasem z różowym odcieniem; powierzchnia kapelusza ciemniejąca lub brązowiejąca przy otarciach ale nie sieniejąca ^[26III]. Powierzchnia kapelusza sucha, delikatnie zamszowa, matowa, z wiekiem naga i nieco lepka

Pory u bardzo młodych egzemplarzy cytrynowożółte, szybko intensywnie karminowoczerwone, krwistoczerwone, jaśniejsze żółtawe do żywożółtych w wąskiej strefie na brzegu kapelusza, u starych egzemplarzy brązowooliwkowe, uciśnięte błękitnieją; dość drobne, okrągławe. Rurki żółte z wiekiem zielonkawożółte, błękitniejące na cięciu; przy trzonie wykrojone, 15-25 mm długości; miąższ kapelusza nad rurkami żółty, szybko niebieszczejący ^[26III].

Trzon masywny, beczułkowaty, z wiekiem zgrubiały u podstawy lub cylindryczny, 50-100 (120) × 30-60 (80) mm, korzeniasto zakończony. Barwy żywożółtej, ku podstawie karminowoczerwony, krwisty. Pokryty na całej długości czerwoną siateczką o wydłużonych oczkach; u młodych egzemplarzy niemal całkowicie przykrywa powierzchnię, tworząc karminowoczerwoną barwę trzonu, w miarę wzrostu barwa siteczki różnicuje się na żywoczerwoną i brązowawoczerwoną w środkowej części trzonu i zupełnie brązowawą u podstawy trzonu (u podstawy trzonu zanikająca ^[26III]).

Miąższ cytrynowożółty, u młodych egzemplarzy złotożółty, w postawie trzonu brązowowoczerwony; na przekroju poprzecznym powoli niebieszczejący w kapeluszu (zwłaszcza nad rurkami i w górnej części kapelusza) i praktycznie niezmienny w trzonie, następnie blednie i staje sie szarożółtawy. Twardy, z wiekiem gąbczasty. Zapach przyjemny, owocowy. Smak słodkawy. (lub bez szczególnego smaku i zapachu ^[8]) (zapach kwaskowaty, smak łagodny, przyjemnie grzybowy ^[26III]).

Barwa wysypu zarodników oliwkowobrązowa.Kapelusz półkulisty, długo wypukły, w końcu poduszkowaty do płaskiego z wklęsłym centrum, 50-150 (200) mm średnicy; brzeg kapelusza podwinięty u młodych egzemplarzy, wystający poza linię rurek. Barwa kapelusza mlecznobiała, biaława, później narastająco szarobeżowa do jasnej kawy z mlekiem, białoochrowa, z jasnym odcieniem rdzawoczerwonym, różowym w pobliżu brzegu kapelusza (w plamach przy brzegu kapelusza ^[26III]), co jest wyraźniejsze u starszych egzemplarzy. Miejsca wyjedzone żółte, czasem z różowym odcieniem; powierzchnia kapelusza ciemniejąca lub brązowiejąca przy otarciach ale nie sieniejąca ^[26III]. Powierzchnia kapelusza sucha, delikatnie zamszowa, matowa, z wiekiem naga i nieco lepka

Trzon masywny, beczułkowaty, z wiekiem zgrubiały u podstawy lub cylindryczny, 50-100 (120) × 30-60 (80) mm, korzeniasto zakończony. Barwy żywożółtej, ku podstawie karminowoczerwony, krwisty. Pokryty na całej długości czerwoną siateczką o wydłużonych oczkach; u młodych egzemplarzy niemal całkowicie przykrywa powierzchnię, tworząc karminowoczerwoną barwę trzonu, w miarę wzrostu barwa siteczki różnicuje się na żywoczerwoną i brązowawoczerwoną w środkowej części trzonu i zupełnie brązowawą u podstawy trzonu (u podstawy trzonu zanikająca ^[26III]).

Barwa wysypu zarodników oliwkowobrązowa.

Rzadki. W grupach po kilka, w lasach liściastych, zwłaszcza pod dębami i bukami. Preferuje miejsca prześwietlone, pobrzeża ścieżek i dróg, skraje lasów, gleby kwaśne (pod dębami) i neutralne (pod bukami).Rzadki. W grupach po kilka, w lasach liściastych, zwłaszcza pod dębami i bukami. Preferuje miejsca prześwietlone, pobrzeża ścieżek i dróg, skraje lasów, gleby kwaśne (pod dębami) i neutralne (pod bukami).

Niejadalny, prawdopodobnie trujący. Wg czeklisty /Wojewoda W., 2003 [105]/ jadalny, na surowo trujący.Niejadalny, prawdopodobnie trujący. Wg czeklisty /Wojewoda W., 2003 [105]/ jadalny, na surowo trujący.

Inedible.

Zarodniki elipsoidalno-wrzecionowate, gładkie, oliwkowożółtawe, 11-18 × 5-7 µm ^[79], 10-15 × 4-5.2 µm ^[8].Zarodniki elipsoidalno-wrzecionowate, gładkie, oliwkowożółtawe, 11-18 × 5-7 µm ^[79], 10-15 × 4-5.2 µm ^[8].

Gatunek ten należy do trudnej do oznaczania grupy borowików o czerwonych porach u dojrzałych owocników. Przy ich oznaczaniu konieczne jest między innymi, sprawdzenie barwy miąższu, sinienia na przekroju poprzecznym i barwy kapelusza u egzemplarzy w różnym wieku.Gatunek ten należy do trudnej do oznaczania grupy borowików o czerwonych porach u dojrzałych owocników. Przy ich oznaczaniu konieczne jest między innymi, sprawdzenie barwy miąższu, sinienia na przekroju poprzecznym i barwy kapelusza u egzemplarzy w różnym wieku.