Boletus rhodoxanthus (Krombh.) Kallenb.

Kapelusz półkulisty, długo wypukły, w końcu poduszkowaty do płaskiego z wklęsłym centrum, 50-150(200) mm średnicy; brzeg kapelusza podwinięty u młodych egzemplarzy, wystający poza linię rurek. Barwa kapelusza mlecznobiała, biaława, później narastająco szarobeżowa do jasnej kawy z mlekiem, białoochrowa, z jasnym odcieniem rdzawoczerwonym, różowym w pobliżu brzegu kapelusza (w plamach przy brzegu kapelusza [26III]), co jest wyraźniejsze u starszych egzemplarzy. Miejsca wyjedzone żółte, czasem z różowym odcieniem; powierzchnia kapelusza ciemniejąca lub brązowiejąca przy otarciach ale nie sieniejąca [26III]. Powierzchnia kapelusza sucha, delikatnie zamszowa, matowa, z wiekiem naga i nieco lepka

Trzon masywny, beczułkowaty, z wiekiem zgrubiały u podstawy lub cylindryczny, 50-100(120) × 30-60(80) mm, korzeniasto zakończony. Barwy żywożółtej, ku podstawie karminowoczerwony, krwisty. Pokryty na całej długości czerwoną siateczką o wydłużonych oczkach; u młodych egzemplarzy niemal całkowicie przykrywa powierzchnię, tworząc karminowoczerwoną barwę trzonu, w miarę wzrostu barwa siteczki różnicuje się na żywoczerwoną i brązowawoczerwoną w środkowej części trzonu i zupełnie brązowawą u podstawy trzonu (u podstawy trzonu zanikająca [26III]).

Barwa wysypu zarodników oliwkowobrązowa.

Rzadki. W grupach po kilka, w lasach liściastych, zwłaszcza pod dębami i bukami. Preferuje miejsca prześwietlone, pobrzeża ścieżek i dróg, skraje lasów, gleby kwaśne (pod dębami) i neutralne (pod bukami).