A miało być tak pięknie. Zaczęło się od nieudanego spotkania z gałęzią - czapka uratowała czoło, nie ma śliwy. Pogoda też dziwna, słońce, deszcz i porywy wiatru. Masa złamanych drzew po czwartkowych wichurach. I nikogo. To akurat na plus 😁Zwiedzone kilkanaście lasów i nic. U mnie las już chyba śpi.
Wyskrobane 14
podgrzybków brunatnych młodych ale wątpliwej urody i dwa
kozaki. Ten większy podniósł trochę poziom adrenaliny 😊 Sytuację uratowały
opieńki choć jest ich dużo mniej niż w poprzednich latach i są strasznie robaczywe. Ale za to takie jakie ubię zbierać maluszki i średniaczki, dużych otwartych czap nie biorę. To nie te czasy gdy jeden pieniek zapełniał koszyk. Trzeba się naszukać, brodzić w trawie po szyję i obchodzić wielkie kupy gałęzi, bo tak wyglądają u mnie wycięte lasy świerkowe. Mimo marnych efektów spacer cudny, znalazłam w lesie pozytywną energię na nadchodzący tydzień, był czas na myślenie i podziwianie cudnych jesiennych kolorów. Strzyżaki już mniej dokuczliwe, biedronki wyemigrowały, cisza, spokój tego mi było trzeba.