ustępujące lody odkrywają ukryte życie
Witajcie. Nocka i poranek jeszcze na minusie. Pierwsze kroki w lesie jeszcze chrupiące, ale z każdą kolejną minutą promyki słoneczka, przebijające się przez gruba ciężką mglistą warstwę, dawały już radę i błogą ciszę, co prawda przerywaną pohukiwaniem puszczyka i gdzieś w dali klangorem żurawi, zamieniały w nieskończony szum i szmer cieknącej i kapiącej wody. Tak więc lody zaczynają odpuszczać i ku mojej uciesze zaczynają jeszcze nieśmiało odkrywać to co skrupulatnie przez miesiąc ukrywały. Co prawda jeszcze dużo wody musi upłynąć, aby lody odkryły ściółkę na tyle, abym mógł wypatrzeć czarujące czarki, zwłaszcza, że dzisiaj znów przeszedłem bagna na skróty przez sam środek, ale wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazują, że ten proces chyba właśnie się powoli rozpoczyna. Pozdrawiam.