Imleria badia (Fr.) Vizzini

Kapelusz ciemnobrązowy, kasztanowobrązowy, z wiekiem jaśniejszy płowobrązowy; (30) 50 - 100 (150) mm średnicy, wypukły, z wiekiem rozpostarty; powierzchnia wilgotna śluzowata, gdy sucha to matowa, zamszowa.

Trzon z zasadniczym kolorem jasnożółtobrązowym, na jego tle ciemniejsze, ochrowo-brązowawe, podłużne włókienka; bez siateczki; 30 – 90 (120) x 10 – 30 (50) mm, równogruby lub zwężony ku podstawie, często wygięty; pełny.

Wysyp zarodników oliwkowobrązowy. Zarodniki wrzecionowate do elipsoidalnych, gładkie, 11 – 18 x 4.5 – 6 µm.

Pospolity. Owocniki wyrastają od lata, ale głównie jesienąi, pojedynczo lub w grupach po kilka, częściej w lasach iglastych ale także i w liściastych. Chętnie wyrastają w mchu, na glebach piaszczystych, kwaśnych.

Jadalny i ceniony. Posiada specyficzny, raczej przyjemny smak i aromat.

Podgrzybek brunatny jest dość charakterystyczny i przy pewnej wprawie trudno go pomylić.
Może być brany za borowik szlachetny (Boletus edulis), z zwłaszcza jego ciemną odmianę sosnową borowik sosnowy (Boletus pinophilus) od których różni się brakiem siateczki i błękitniejącym miąższem.

Do pewnego stopnia jest podobny "podgrzybkowaty borowik" - sinoborowik klinowotrzonowy (Boletus pulverulentus) - u niego wszystkie części owocnika i miąższ, przy uciśnięciu lub na przekroju błyskawicznie niebieszczeją do bardzo ciemnej, sinej barwy.

Z uwagi na barwnik skórki (norbadion), który wiąże chemicznie cez, ma go wyższą zawartość niż inne gatunki. Także promieniotwórczego izotopu. Tym nie mniej biorąc pod uwagę ilość zjadanych grzybów w ciągu roku, większą dawkę substancji promieniotwórczych spożywa się z takimi np. ziemniakami.