Inocybe petiginosa (Fr.) Gillet

Kapelusz młody z w centrum brązowy, ku brzegom znacznie jaśniejszy z szarym odcieniem z racji krótkiego odstającego owłosienia; z wiekiem jaśniejszy, czerwonawobrązowy do żółtobrązowego; stosunkowo małe, 8-15(20) mm średnicy, początkowo stożkowaty do dzwonkowatego, z wiekiem wypukły do płaskiego, z ±wyraźnym garbkiem; powierzchnia gładka, matowa, ku brzegowi kapelusza coraz bardziej delikatnie, biało włókienkowata; na brzegu stosunkowo długo zachowują się pajęczynowate białe resztki osłony, brzeg ostry.

Trzon początkowo różowobrązowy, z wiekiem płowo szarobrązowy do czerwonawobrązowego; 15-30 × 1-2 mm, równogruby, zwykle z podstawą tej samej grubości; elastyczny; pełny, z wiekiem wydrążony; powierzchnia gładka, na całej długości delikatnie biało oprószona; podstawa czasem z białymi odstającymi włoskami.

Barwa wysypu zarodników czerwonawoochrowa.

Zarodniki niemal kuliste do wydłużonych, z 7-11 brodawkami, 6-8.5 × 4.5-6 µm, Q= 1.3-1.5. Cheilocystydy wrzecionowate, grubościenne, większość z kryształkami na szczycie, 40-60(80) × 11-17 µm, ściana 2-2.5 µm grubości. Pleurocystydy i kaulocystydy podobne do cheilocystyd.

Dość częsty. Owocniki wyrastają od lata do jesieni, licznie, w grupach w lasach liściastych, zwłaszcza w pobliżu buków i dębów, na ziemi, ściółce z liści, bukwach, zmurszałym drewnie, w miejscach wilgotnych.

Gatunek możliwy do identyfikacji w terenie po kombinacji cech: niewielkie owocniki, kapelusz szarobrązowy (od pokrywających go drobnych odstających włókienek) z białawą strefą przy brzegu kapelusza, trzon na całej długości oprószony (kaulocystydy), różowobrązowy, występowanie pod drzewami liściastymi jak buk i dąb.