Rubroboletus rubrosanguineus (Cheype) Kuan Zhao et Zhu L. Yang

Kapelusz półkulisty, długo wypukły, w końcu poduszkowaty do płaskiego z wklęsłym centrum, 50-150 (200) mm średnicy; brzeg kapelusza podwinięty u młodych egzemplarzy, wystający poza linię rurek. Barwa kapelusza szybko różowoszary, potem różowoczerwony, krwistoczerwony, cały purpurowoczerwony, w końcu brązowowawoczerwony.

Trzon masywny, beczułkowaty, z wiekiem zgrubiały u podstawy lub cylindryczny. Pokryty na całej długości czerwoną siateczką na tle podobnie zabarwionego krwistoczerwonego trzonu - trzon utrzymuje równą barwę w czasie wzrostu.

Miąższ jasnożółty, na cięciu niebieszczeje równomiernie w kapeluszu i w trzonie; zapach przyjemny owocowy, smak łagodny.Kapelusz półkulisty, długo wypukły, w końcu poduszkowaty do płaskiego z wklęsłym centrum, 50-150 (200) mm średnicy; brzeg kapelusza podwinięty u młodych egzemplarzy, wystający poza linię rurek. Barwa kapelusza szybko różowoszary, potem różowoczerwony, krwistoczerwony, cały purpurowoczerwony, w końcu brązowowawoczerwony.

Miąższ jasnożółty, na cięciu niebieszczeje równomiernie w kapeluszu i w trzonie; zapach przyjemny owocowy, smak łagodny.

Rzadki. W grupach po kilka, w lasach jodłowych, także z domieszka buka. Preferuje miejsca wilgotniejsze, gleby kwaśne lub lekko kwaśne.Rzadki. W grupach po kilka, w lasach jodłowych, także z domieszka buka. Preferuje miejsca wilgotniejsze, gleby kwaśne lub lekko kwaśne.

Niejadalny, prawdopodobnie trujący.Niejadalny, prawdopodobnie trujący.

Inedible.

Gatunek ten należy do trudnej do oznaczania grupy borowików o czerwonych porach u dojrzałych owocników. Przy ich oznaczaniu konieczne jest między innymi, sprawdzenie barwy miąższu, sinienia na przekroju poprzecznym i barwy kapelusza u egzemplarzy w różnym wieku.

Stosunkowo podobny do borowika LeGalovej (Rubroboletus legaliae) od którego różni się szybko różowczerwoną barwą kapelusza, miąższem równomiernie błękitniejącym w trzonie i w kapeluszu. Podobny krwistoborowik purpurowy (Rubroboletus rhodoxanthus) wyrasta pod dębami i bukami.Gatunek ten należy do trudnej do oznaczania grupy borowików o czerwonych porach u dojrzałych owocników. Przy ich oznaczaniu konieczne jest między innymi, sprawdzenie barwy miąższu, sinienia na przekroju poprzecznym i barwy kapelusza u egzemplarzy w różnym wieku.