Kapelusz półkulisty, długo wypukły, w końcu poduszkowaty do płaskiego z wklęsłym centrum, 50 – 150 (200) mm średnicy; brzeg kapelusza podwinięty u młodych egzemplarzy, wystający poza linię rurek. Barwa kapelusza szybko różowoszary, potem różowoczerwony, krwistoczerwony, cały purpurowoczerwony, w końcu brązowowawoczerwony.
Miąższ jasnożółty, na cięciu niebieszczeje równomiernie w kapeluszu i w trzonie; zapach przyjemny owocowy, smak łagodny.
występowanie
Rzadki. W grupach po kilka, w lasach jodłowych, także z domieszka buka. Preferuje miejsca wilgotniejsze, gleby kwaśne lub lekko kwaśne.
Gatunek ten należy do trudnej do oznaczania grupy borowików o czerwonych porach u dojrzałych owocników. Przy ich oznaczaniu konieczne jest między innymi, sprawdzenie barwy miąższu, sinienia na przekroju poprzecznym i barwy kapelusza u egzemplarzy w różnym wieku.
