Pholiota flammans (Batsch.: Fr.) P. Kumm.

Kapelusz o intensywnej barwie siarkowo-cytrynowo-żółtej do ognistopomarańczowej. Powierzchnia gęsto pokryta, drobnymi, odstającymi łuskami podobnej barwy; wilgotna nieco śluzowata. Stosunkowo nieduży, 3 – 7 (10) cm średnicy. Za młodu półkulisty, potem wypukły, wreszcie rozpostarty. Brzeg kapelusza jest długo podwinięty.

Trzon u żywo żółty, u szczytu gładki; strefa pierścieniowa włókienkowata, gęsto pokryty ciemnożółtymi, dachówkowato ułożonymi, odstającymi łuskami. Cylindryczny, mocny, 3 – 8 x 0.4 – 0.8 cm; początkowo pełny, potem z pustym środkiem.

Wysyp rdzawobrązowy (ochrowobrązowy). Zarodniki gładkie, elipsoidalne, 3 – 4 x 2 – 2.5 µm.

Dosyć częsty. W wilgotnych miejscach, na spróchniałych pniakach i leżących pniach drzew iglastych. Od lipca do października.

Niejadalny.

Podobnej barwy jest łuskwiak złotawy (Pholiota aurivella) wyrasta on na drzewach liściastych i ma silnie śluzowaty kapelusz z przylegającymi brunatnymi łuskami.