Entoloma dysthaloides Noordel.

Kapelusz ciemnobrązowy do czarnobrązowego, szarobrązowy, czasem ze słabym winno-czerwonym odcieniem, niehigrofaniczne; powierzchnia drobno włóknisto-łuseczkowata, z wiekiem z uniesionymi łuseczkami; matowa; 3 – 15 (20) mm średnicy, początkowo stożkowato-dzwonkowaty, z wiekiem dzwonkowaty lub wypukły; brzeg prosty, jaśniejszy, z białawymi włókienkami, wilgotny może być prześwitująco-prążkowany ± do połowy promienia kapelusza.

Trzon szarobrązowy; o powierzchni z wzdłużnymi srebrzystymi włókienkami i gęsto pokryty krótkimi odstającym brązowawymi włókienkami; 15 – 50 (70) ×, podstawa trzonu z odstającymi, rdzawobrązowymi, włókienkami; 0.5 – 2 mm, równogruby, początkowo pełny, z wiekiem pusty; elastyczny.

Barwa wysypu zarodników brązoworóżowa.

Zarodniki w przekroju 5 – 7-kątne, o szeroko zaokrąglonymi, wystających brodawkach; wydłużone (Q= 1.4 – 1.8), 10.5 – 13.5 × 7 – 8 µm.

Brak pleurocystyd.

Włoski powierzchni trzonu brązowo enkrustowane, posiadają do 3 przegród, grubościenne.

Nierzadka. Owocniki wyrastają od lata do jesieni, pojedynczo, w grupach, czasem w wiązkach, od lata do jesieni, na gołej ziemi i w humusie (wśród traw i mchów [Breitenbach]), na ubogich podmokłych terenach trawiastych, zwykle w pobliżu olszy lub jesionu.

Podobne: Entoloma dysthales ma dłuższe, > 15 µm długości zarodniki; Entoloma hirtum ma popielate owocniki, z nieznacznie enkrustowanymi strzępkami skórki kapelusza i z nielicznymi przegrodami we włoskach na trzonie; wyrasta na suchych terenach trawiastych.