Kolorowe borowiki to licząca kilkanaście gatunków grupa "nieprawdziwkowych borowików". To znaczy takich borowików które odróżniają się od prawdziwków jedną z cech: czerwoną barwą trzonu, czerwonymi lub pomarańczowymi porami lub sinieniem miąższu. Tymi swoimi cechami odstraszają większość grzybiarzy - bywają potocznie nazywane przez nich szatańskimi borowikami.

space

Dwa stosunkowo częste gatunki kolorowych borowików: borowik ceglastopory i borowik ponury, mają czerwone pory i siniejący miąższ; przez grzybiarzy często nie są odróżniane i nazywane są potocznie gniewusem, poćcem lub ceglakiem; ostatnie dwa określenia prawdopodobnie bardziej odnoszą się borowika ceglastoporego. Oba gatunki są jadalne, z tym że borowik celastpory jest wyżej ceniony.

borowik ceglastopory

Neoboletus luridiformis (krasnoborowik ceglastopory)
Neoboletus luridiformis (krasnoborowik ceglastopory) · borowik ceglastopory ma czerwone pory i silnie siniejący miąższ — jest jednak dobrym grzybem jadalnym
/ jest to często spotykany reprezentant grupy „kolorowych borowików”. Wyrasta od lata do jesieni, w lasach iglastych i liściastych, na glebach kwaśnych.

space

Kapelusz ciemnobrązowy, kasztanowobrązowy, z wiekiem z odcieniami ceglastoczerwonymi lub oliwkowymi. Osiąga średnicę 5-20 cm. Początkowo półkulisty, potem poduszkowaty; powierzchnia matowa, zamszowa w dotyku, u starych egzemplarzy gładka i nieco lepka podczas wilgotnej pogody.

space

Trzon żółty, a u podstawy czerwonobrązowy; zwykle nieco maczugowaty, ale może też być równogruby, lub rzadziej, ze zwężoną podstawą. Powierzchnia trzonu sucha, z czerwonymi kosmkami lub ziarenkami i bez siateczki; już przy lekkim ucisku przebarwia się ciemnogranatowo, podobnie jak i inne części owocnika.

space

Opisany dalej, także jadalny, borowik ponury jest bardzo podobny, ale odróżnia się wyraźną czerwono-żółtą siateczką na trzonie i słabo siniejącym miąższem. Kapelusz ma jaśniejszy, często oliwkowej barwy, a miąższ kapelusza bezpośrednio nad rurkami jest zabarwiony czerwono.

borowik ponury

Suillellus luridus (modroborowik ponury)
Suillellus luridus (modroborowik ponury) · także ma pomarańczowożółte pory i siniejący miąższ
modroborowik ponury (Suillellus luridus) [strona w Pełnym Atlasie]
/ jest stosunkowo częsty. Wyrasta pojedynczo i w grupach, od lata do jesieni, najczęściej w lasach liściastych, w parkach, rzadko w lasach iglastych, chętniej na zasadowych glebach.

space

Kapelusz żółtobrązowy z odcieniem oliwkowym lub pomarańczowym, z wiekiem ciemniejący i o przygaszonej barwie. Osiąga średnicę od 6 - 20 cm. Ma kształt półkulisty, z wiekiem poduchowaty. Powierzchnia kapelusza jest matowa, zamszowa.

space

Trzon w górnej części jest żółtawy i ma powierzchnię pokrytą czerwonawą siateczką; w dolnej połowie trzon jest purporowoczerwonawy, winnoczerwonawy. Dolna część trzonu jest często maczugowato rozszerzona, co widać wyraźniej zwłaszcza u młodych egzemplarzy.

space

Stosunkowo podobny, opisany wyżej, także jadalny borowik ceglastopory nie ma siateczki na trzonie lecz ziarenka, a jego miąższ silnie sinieje. Powierzchnia kapelusza borowika ceglastoporego jest ciemniejsza, przynajmniej początkowo ciemnobrązowa. Miąższ kapelusza bezpośrednio nad rurkami nie ma czerwonego zabarwienia.

niejadalne i trujące kolorowe borowiki

Caloboletus calopus (gorzkoborowik żółtopory)
Caloboletus calopus (gorzkoborowik żółtopory) · jeden z częstszych kolorowych borowików o żółtych porach, jest niejadalny
Jest jeszcze kilkanaście gatunków borowików, których dojrzałe owocniki mają żółte (nie oliwkowe) lub czerwone pory. Są wśród nich gatunki jadalne jak i nie jadalne.

space

ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji