Kapelusz średnicy 25-50(70) mm; powierzchnia w czasie wilgotnej pogody nieco lepka ale nie śluzowata; młody niebiesko-zielony, z wiekiem blednie do żółto-zielonego i blado żółtego - blado ochrowego, często z żółtawymi plamami; młody półkulisty, potem wypukły do rozpostartego; delikatne resztki osłony przez krótki czas są widoczne głównie na brzegu, jest on długo podwinięty z kłaczkowatymi resztkami osłony; skórka daje się ściągnąć z kapelusza.
Trzon 40-70(100) x 4-10 mm; cylindryczny, podstawa może być nieco zgrubiała; sztywny, kruchy, pełny lub pusty; pierścień szczątkowy nawet za młodu lub zanikły; powyżej jego strefy trzon białawy do blado-niebieskiego, poniżej z silniejszymi białawymi kłaczkami na niebieskim lub niebiesko-zielonym, blednącym podłożu.
zarodniki
spores
Wysyp purpurowo-brązowy. Zarodniki elipsoidalne, gładkie, szaro-żółte, z grubymi ścianami, bez pory rostkowej, 7-9 x 4.5-6 µm.
występowanie
Jest w czekliście. [105]
W żyznych lasach, parkach, wśród Urtica dioica, na łąkach i pastwiskach, na ziemi, wśród resztek roślinnych i traw; wrzesień-listopad.
Jadalna, po usunięciu śluzowatej skórki które może drażnić przewód pokarmowy.[134]
Z uwagi na niewielkie rozmiary i śluzowatość wydaje się, że grzyb jednak nie wart zachodu grzybiarza.