Laetiporus sulphureus (Bull.: Fr.) Murr.

Owocnik duży, bocznie przyrośnięty do drewna, jednoroczny; barwy początkowo jaskrawo żółtopomarańczowej, morelowej, cytrynowej; starsze owocniki blakną i są szarożółtawobiaławe. Składa się z wachlarzowatych lub półkolistych kapeluszy, szerokości 100-500 mm, grubości 20-50 mm, zazwyczaj ułożonych w duże rozety lub dachówkowato jeden nad drugim. Powierzchnia nierówna, promieniście pomarszczona i pagórkowata; matowa - zamszowata. Brzeg powyginany, falisty, czasem podwinięty.

Rurki siarkowożółte, krótkie, długości 1.5 - 4 mm, nie dają się oddzielić od miąższu. Pory tej samej barwy, bardzo drobne, 3 - 5 na mm, niemal niewidoczne, okrągłe do podłużnych.

Miąższ miękki, soczysty; kremowożółtawy, kremowy do słomkowożółtego. Z wiekiem, w miarę wysychania, miąższ jaśnieje, jest biały lub kremowożółty, bardziej elastyczny. Wyschnięte owocniki są bardzo lekkie, kruche, serowatej konsystencji. Zapach świeżych owocników raczej nieprzyjemny, smak kwaskowaty z wiekiem gorzki.Owocnik duży, bocznie przyrośnięty do drewna, jednoroczny; barwy początkowo jaskrawo żółtopomarańczowej, morelowej, cytrynowej; starsze owocniki blakną i są szarożółtawobiaławe. Składa się z wachlarzowatych lub półkolistych kapeluszy, szerokości 100-500 mm, grubości 20-50 mm, zazwyczaj ułożonych w duże rozety lub dachówkowato jeden nad drugim. Powierzchnia nierówna, promieniście pomarszczona i pagórkowata; matowa - zamszowata. Brzeg powyginany, falisty, czasem podwinięty.

Miąższ miękki, soczysty; kremowożółtawy, kremowy do słomkowożółtego. Z wiekiem, w miarę wysychania, miąższ jaśnieje, jest biały lub kremowożółty, bardziej elastyczny. Wyschnięte owocniki są bardzo lekkie, kruche, serowatej konsystencji. Zapach świeżych owocników raczej nieprzyjemny, smak kwaskowaty z wiekiem gorzki.

Wysyp zarodników barwy słomkowożółtej, szybko odbarwiający się do białego. Zarodniki jajowate do szeroko jajowatych, gładkie, bezbarwne, 5-7.5 x 3.5-4.5 µm.Wysyp zarodników barwy słomkowożółtej, szybko odbarwiający się do białego. Zarodniki jajowate do szeroko jajowatych, gładkie, bezbarwne, 5-7.5 x 3.5-4.5 µm.

Częsty w miejscach gdzie występują stare drzewa liściaste. Szczyt owocowania przypada na wiosnę (począwszy od maja) i lato, pierwsze w maju i czerwcu, na żywych i rzadziej na martwych drzewach liściastych: robinia, dąb, topola, bardzo rzadko na iglastych. Najczęściej na drzewach przydrożnych, w parkach, przy drogach, w sadach i ogrodach, także w lasach.

Groźny pasożyt, szybko zabija opanowane drzewa - powoduje silną brunatną zgniliznę drewna i w efekcie zamarcie drzewa po kilku latach.Częsty w miejscach gdzie występują stare drzewa liściaste. Szczyt owocowania przypada na wiosnę (począwszy od maja) i lato, pierwsze w maju i czerwcu, na żywych i rzadziej na martwych drzewach liściastych: robinia, dąb, topola, bardzo rzadko na iglastych. Najczęściej na drzewach przydrożnych, w parkach, przy drogach, w sadach i ogrodach, także w lasach.

Groźny pasożyt, szybko zabija opanowane drzewa - powoduje silną brunatną zgniliznę drewna i w efekcie zamarcie drzewa po kilku latach.

Grzyb nie trujący, potencjalnie jadalny - kwestia gustu i odpowiedniego przyrządzenia. Do zbioru nadają się młode owocniki i/lub w partiach odleglejszych od nasady. Z wiekiem przybiera na sile nieprzyjemny smak i zapach surowych owocników.

Zaletą tego gatunku jest występowanie wiosną, łatwość pozyskania dużej masy surowca, przyjemna konsystencja delikatnego mięsa. Wadą jest niezbyt przyjemny, jakby żywiczno-kwaskowaty aromat. Z tego powodu nie nadaje się do bezpośredniego smażenia, jak np. kanie. Aby osłabić lub usunąć nieprzyjemny smak, plastry grzyba muszą być wstępnie obgotowane przez pół godziny.

Wiele osób chwali sobie zalety kulinarne tego gatunku. Osobiście z niego rezygnuję. Gra nie wydaje mi się warta świeczki.Grzyb nie trujący, potencjalnie jadalny - kwestia gustu i odpowiedniego przyrządzenia. Do zbioru nadają się młode owocniki i/lub w partiach odleglejszych od nasady. Z wiekiem przybiera na sile nieprzyjemny smak i zapach surowych owocników.

Wiele osób chwali sobie zalety kulinarne tego gatunku. Osobiście z niego rezygnuję. Gra nie wydaje mi się warta świeczki.

W przypadku owocników wyglądających na młode żółciaki siarkowe warto uważnie przyjrzeć się spodniej stronie kapeluszy. Jeśli ujrzymy tam drobne kolce to mamy doczynienia z bardzo rzadkim zębniczkiem północnym (Climacodon septentrionalis).

Wyjątkowo nierozważne osoby mogą mylnie za żółciaka brać silnie trujący miękusz rabarbarowy miękusz rabarbarowy (Hapalopilus rutilans). Podobna jest tylko faktura powierzchni kapelusza i konsystencja owocnika. Poza tym różnią się wszystkim, a zwłaszcza barwą i rozmiarem owocników.W przypadku owocników wyglądających na młode żółciaki siarkowe warto uważnie przyjrzeć się spodniej stronie kapeluszy. Jeśli ujrzymy tam drobne kolce to mamy doczynienia z bardzo rzadkim zębniczkiem północnym (Climacodon septentrionalis).