Gloeophyllum sepiarium (Wulfen) P. Karst.

Owocnik zwykle bokiem przyrośnięty, listewkowaty, wydłużony, na płaskich powierzchniach kolisty, pólkolisty, rzadziej rozpostarty lub rozpostarto odgięty; zwykle licznie, w grupach, także pozrastane ze sobą; poszczególne kapelusiki 50-120 mm długości, odstają na 20-30 mm i 6-10 mm grubości; młode jaskrawo rdzawobrązowe, z wiekiem do czarnobrązowego, na brzegu jaśniej pomarańczowordzawe do ochrowego, niewyraźnie strefowana; powierzchnia nierówna, promieniście pomarszczona, silnie szczeciniasto-filcowato owłosiona, u starych egzemplarzy łysiejąca, włoski pozlepiane w pęczki; owocniki po przezimowaniu prawie czarne.

Hymenofor jednowarstwowy, nieregularnie blaszkowaty z anastemozowymi połączeniami, wtedy nieregularnie porowaty lub labiryntowaty; żółtawy, przez pomarańczowobrążowy do rdzawego lub brązowawego, ostrza młodych blaszek z białawoszarym lub orzechowym nalotem, całę lub mniej lub bardziej ząbkowane; blaszki hymenoforu cienkie, 3-6 mm szerokości, gęste - przy brzegu kapelusza 15-24 na 10 mm.

Miąższ żółtopomarańczowy, suchy orzechowy od blado umbrowego; 2-4 mm grubości, konsystencji korkowatej. Zapach słaby, smak nie wyróżnia się.Owocnik zwykle bokiem przyrośnięty, listewkowaty, wydłużony, na płaskich powierzchniach kolisty, pólkolisty, rzadziej rozpostarty lub rozpostarto odgięty; zwykle licznie, w grupach, także pozrastane ze sobą; poszczególne kapelusiki 50-120 mm długości, odstają na 20-30 mm i 6-10 mm grubości; młode jaskrawo rdzawobrązowe, z wiekiem do czarnobrązowego, na brzegu jaśniej pomarańczowordzawe do ochrowego, niewyraźnie strefowana; powierzchnia nierówna, promieniście pomarszczona, silnie szczeciniasto-filcowato owłosiona, u starych egzemplarzy łysiejąca, włoski pozlepiane w pęczki; owocniki po przezimowaniu prawie czarne.

Miąższ żółtopomarańczowy, suchy orzechowy od blado umbrowego; 2-4 mm grubości, konsystencji korkowatej. Zapach słaby, smak nie wyróżnia się.

Pospolity. Owocniki jednoroczne, wyrastają na martwym drewnie drzew iglastych, także na drewnie w konstrukcjach (np. żerdzie płotów, wieże triangulacyjne, drewniane mostki), głównie na drewnie sosny i świerku. Raczej preferuje suchsze lokalizacje. Stare owocniki mogą przetrwać nierozłożone przez kilka lat.Pospolity. Owocniki jednoroczne, wyrastają na martwym drewnie drzew iglastych, także na drewnie w konstrukcjach (np. żerdzie płotów, wieże triangulacyjne, drewniane mostki), głównie na drewnie sosny i świerku. Raczej preferuje suchsze lokalizacje. Stare owocniki mogą przetrwać nierozłożone przez kilka lat.

Ważny gospodarczo grzyb uszkadzający drewno drzew iglastych, powoduje intensywną brunatną zgniliznę drewna.Ważny gospodarczo grzyb uszkadzający drewno drzew iglastych, powoduje intensywną brunatną zgniliznę drewna.

Niszczyca blaszkowata (Gloeophyllum abietinum) ma ciemniej, brązowo zabarwione owocniki z hymenoforem w postaci grubych i rzadszych blaszek (liczone na krawędzi kapelusza 8-13 (15) na 10 mm. Rzadka niszczyca belkowa (Gloeophyllum trabeum) charakteryzuje się gęstym hymenoforem (2-4 pory na mm), owocniki ma zabarwione orzechowo do szarobrązowego.Niszczyca blaszkowata (Gloeophyllum abietinum) ma ciemniej, brązowo zabarwione owocniki z hymenoforem w postaci grubych i rzadszych blaszek (liczone na krawędzi kapelusza 8-13 (15) na 10 mm. Rzadka niszczyca belkowa (Gloeophyllum trabeum) charakteryzuje się gęstym hymenoforem (2-4 pory na mm), owocniki ma zabarwione orzechowo do szarobrązowego.

niszczyca blaszkowata (Gloeophyllum abietinum) has darker, brown coloured fruitbodies with hymenophore in the form of thick and more distinct gills (counted at the pileal margin 8-13 (15) per 10 mm. Rare niszczyca belkowa (Gloeophyllum trabeum) is characterized by dense hymenophore (2-4 pores per mm), its sporocarps are nutty-coloured to grey-brown.