Chroogomphus rutilus (Schaeff.) O.K. Mill.

Kapelusz żółtobrązowy, miedzianobrązowy, do winnoczerwonego, często z fioletowym odcieniem; 40-80(150) mm średnicy, półkulisty, z wiekiem stożkowato-wypukły, w centrum często ze szpiczastym garbkiem; powierzchnia gładka, wilgotna lepka, sucha błyszcząca; brzeg długo podwinięty; u młodych owocników pajęczynowata osłona.
Blaszki purpurowobrązowe, z wiekiem ciemnobrązowe do czarnobrązowych; rzadkie, różnej długości, dość grube, 3-6 mm szerokości, zbiegające.
Trzon żółtobrązowy z pomarańczowymi, miedzianoczerwonymi włókienkami; 50-80 x 10-20 mm, w dole zwężający się, u podstawy szafranowożółty; suchy; w górnej części, u rozwiniętych egzemplarzy, widoczny włókienkowaty pierścień - resztka osłony blaszek.
Miąższ gruby, jędrny, miedzianopomarańczowy, łososiowy, w podstawie trzonu żółty; smak łagodny, zapach nieznaczny, nieokreślony.

Wysyp zarodników oliwkowoczarny. Zarodniki wydłużone, elipsoidalno-wrzecionowate, gładkie, brązowożółte, 18-22 x 6-7 µm.

Dość częsty. Owocniki wyrastają od lata do jesieni, na ziemi, pod sosną pospolitą i kosodrzewiną (grzyb mykoryzowy), czasem masowo. Preferuje gleby zasadowe.

Jadalny^[105], smaczny. Podczas gotowania miąższ przyjmuje fioletowo-czerwoną barwę. Tak samo jak w przypadku maślaka sitarza (Suillus bovinus).

W Tatrach można spotkać podobnego klejka alpejskiego (Chroogomphus helveticus) odróżnia się on filcowato-włókienkowato-łuseczkowatym kapeluszem.