zachodniopomorskie - grzybobrania od 29 paź. do 4 lis. 2018
mm — ok. 10 na godzinę
Las bukowy, prawdziwki
szerzej:
Krótka wizyta popołudniowa na jednej z miejscówek. Pochmurno, 4 stopnie i lodowaty wiatr. No i godzina do tyłu 😔 Zbiór - 16 prawdziwków, tym razem samych młodych, 1 ceglaś, 2 podgrzybki i 2 młode kanie na kolację. I dodatkowy bonus - nożyk, który zgubiłam tam w piątek Myślę, że z listopadówym boletusem nie będzie problemu, niech się tylko trochę ociepli. Grzyby są i rosną, nie warto w domu siedzieć 😊
mm — ok. 40 na godzinę
Ładne zdrowe okazy, wszystkie w rozmarach słoiczkowych.
Na „starym lesie” sucho, grzybów brak. Za to w młodnikach wiekszykch i miejszych duzo malych okazow podgrzybków w skupiskach. Raczej na obrzezach lasu, drogach lesnych i przecinkach niz w srodku. Znalazla sie nawet kozia broda.
mm — ok. 90 na godzinę
400 podgrzybków, w około 4.5 godziny, zbierane w tych samych miejscach, co ostatnim razem.
mm — ok. 200 na godzinę
podgrzybków cała masa, nie wiadomo w którym kierunku zbierać, takie ogromne ilości.
mm — ok. 15 na godzinę
Droga do Dobieszczyna. Stary, sosnowy las. W lesie ok. 14.00 i prawie 2. godzinny spacer. Ludzi jak na kiermaszu. Samochodów jak w weekend. Nawet w lesie było jakieś przyjęcie Emerytów. Słońce nisko, razi w oczy. Już nigdy nie pojadę tak późno w słoneczny dzień. Zbiory to 138 opieniek (dokładnie liczone do mycia) i 34 podgrzybki. Na mojej drodze niewiele było obciętych nóżek. Grzybiarze, którzy spędzili w lesie 5 godzinach mieli niepełne kosze. Napotkani w powrotnej drodze też nie mieli czubatych wiader. Wyprawę uważam jednak za udaną.
mm — ok. 4 na godzinę
Znalezienie prawdziwków w listopadzie przy obecnych warunkach pogodowych nie jest zbyt wielkim wyzwaniem. Są. Tylko zwiad, spacer, bez kosza. Jedynie scyzoryk i krzesiwo;) Senior na zdjęciu nie odzwierciedla faktycznej sytuacji. Nieopodal niego 3 sloiczkowe.
mm — ok. 80 na godzinę
Same zdrowe podgrzybki w lesie sosnowym, przewaga w gałęziach sosnowym. Zaczyna się robić sucho, choć jeszcze sporo małych.
mm — ok. 100 na godzinę
220 podgrzybków w nieco ponad 2 godziny. Mnóstwo samochodów. Pierwsza część zbioru to przejście tegoroczną miejscówką, gdzie było mnóstwo grzybiarzy, tam pomimo pory ( zbiór od godziny 12:00 ), udało się osiągnąć tempo 40 - 50 małych grzybów na godzinę, duże nie mają szansę tam wyrosnąć. Druga część to udanie się przed siebie w odludne tereny w jagodziny i paprocie i natrafianie miejsc, gdzie nikt lub prawie nikt przede mną nie był. Podejrzewam, że gdybym udał się w jeszcze bardziej odludne tereny, wynik mógłby być jeszcze lepszy. Podsumowując pełno grzybów, ale w nieuczęszczanych rejonach.
mm — ok. 40 na godzinę
Wypad w nieznane na Chociwelkę. Piękna pogoda a to już listopad. Od drogi najpierw paprocie - lipa. Jakieś 800 m od szosy zaczęły się podgrzybki. Jak na zdjęciu - dużo małych czarnych łbów. Rosły pojedynczo i w rodzinach. Po znalezieniu 1. trzeba chodzić prawie na czworaka, bo chowają się w trawach. Na szosie samochodów full. W lesie większość grzybiarzy, to młodzi ludzie. Zbiory tylko w starym, sosnowym (nieznanym) lesie. Wszystkie grzyby młode i bez lokatorów. Może jeszcze raz uda się w tym roku pojechać. Pogoda sprzyja. Darz grzyb.
mm — ok. 25 na godzinę
Tylko podgrzybki. Małe i średniej wielkości. Wszystkie zdrowe. Las mieszany.
mm — ok. 50 na godzinę
Lasy liściaste, głównie bukowe, trochę brzeziny na obrzeżach zagajników sosnowych.
szerzej:
Jest! W końcu parę szlachetnych, w tym jeden - jakby to powiedział Robert Makłowicz - słusznych rozmiarów :) wypad głównie po prawdziwki i kozaki, niestety nie takie ilości na jakie liczyliśmy: ( mimo wszystko pół koszyka podgrzybków i miska kani poprawiła nieco humor. Liczę, ze jeszcze w tym roku uda się raz wyskoczyć.
mm — ok. 20 na godzinę
Buki, 30 prawdziwków, 7 ceglastosporych, 7 zajączków.
szerzej:
Polowanie na novemberusa zaczęłam dosyć późno, bo dopiero przed 9. Wolny dzień, co tam będę sobie żałowała dłuższego picia porannej kawy! Piękny dzionek, słońce, niemal bezwietrznie, cudowna pogoda na łazikowanie po bukowych górkach. Kręta droga przez las zasypana kolorowymi liśćmi, pobocza poryte koleinami ciężkich samochodów zwożących intensywnie wycinane kolejne hektary Ińskiego Parku Krajobrazowego. Za sprawą porannej rosy wszystko śliskie, a że droga wąska, jadę tempem wyścigowego ślimaka. Po pokonaniu kolejnego zakrętu, buch po hamulcach! Uff... Zdążyłam. Przecudny daniel też. On uratował życie, ja samochód 😊 Na moim stałym miejscu parkingowym już dwa samochody. Hmmm... Zazwyczaj na moich górkach jestem tylko ja, las i zwierzęta. Nic to, gnam 2 kilometry w las z nadzieją, że na moją tajną miejscówkę nikt jeszcze nie dotarł, bo to trzeba po karczowisku, pomiędzy mokradłami, przez trawska... Trudny teren, a nie wszystkim chce się aż poświęcać dla zbioru. Na leśnej drodze mijają mnie następne samochody. Ruch jak na targowisku! Na szczęście na moją polankę nikt jeszcze nie dotarł i w spokoju mogłam wycinać listopadówe, młodziutkie boletusy 😊 15 pierwszych sztuk wpadło do koszyka. Zachęcona sukcesem, postanowiłam zajrzeć w jedno jeszcze miejsce, którego zazwyczaj późną jesienią unikam, zwłaszcza po południu, ponieważ leży w bliskim sąsiedztwie rykowiska. Jednak było dopiero po 10, więc specjalnie długo się nie zastanawiałam. Po drodze do koszyka wpadły piękne ceglasie i zdrowiutkie zajączki. Druga miejscówka to następne borowiki, które przestały mieścić się w koszyku, bo kilka z nich było już słusznych rozmiarów. Wobec tego konieczne stało się siegnięcie do rezerw w postaci torby, upchniętej "na wszelki wypadek" w kieszeni. Przycupnęłam sobie w dolince pomiędzy dwoma pagórkami i zaczęłam porządkowanie zbiorów, gdy nagle usłyszałam przed sobą potężny trzask gałęzi. Zerwałam się na równe nogi, patrzę i oczom nie wierzę! Na szczycie pagórka, w odległości może ze 20 metrów ode mnie widzę potężne poroże! Następne trzaski, szum deptanej, wyschniętej trawy i widzę następne! 1... 2... 5... 7... Słodki Jezu! Idą w moją stronę! Niechybnie chcą przejść przez dolinkę, w której jestem, kierując się w stronę rykowiska. Rozglądam się w panice, gdzie tu uciec! Stoję wprawdzie przy drzewie, ale to potężny, stary buk, a wokół same trawy i młode samosiejki. A one już stoją na szczycie górki! Siedem dorodnych młodych byków, za nimi słychać jeszcze odgłosy przedzierania się przez chaszcze kolejnych osobników. Zrobiłam niepewny krok w stronę pnia buka, w pełni świadoma, że przy tej ilości zwierząt to żadna osłona. Mój ruch przyciągnął uwagę przewodnika stada. Podniósł łeb, wciągnął w chrapy powietrze, obrócił się bokiem, łypnął okiem, niepewny jeszcze czy atakować czy uciekać. A ja stoję jak wryta, dziesiątki pomysłów przelatują mi przez głowę z prędkością światła. Jeden głupszy od drugiego 😔 Dopiero gdy jeleń, wciąż obrócony do mnie bokiem, robi dwa kroki w moją stronę, przypominam sobie o dźwiękach. I nie, nie pisz czę i nie wrzeszczę. To mi w ogóle nie przyszło do głowy 😂😂😂 Zamiast tego... gwiżdżę. Żadne delikatne fiu, fiu. Dwa palce i... Najpiękniejszy gwizd na świecie! Nawet nie podejrzewałam, że potrafię aż tak! 😂 Przewodnik stada zwątpił. Popatrzył na stado, odwrócił łeb w drugą stronę, ale ciągle jeszcze się wahał. Mnie natomiast ten mój własny gwizd jakby wyrwał ze stuporu. Zaczęłam głośno klaskać, pokrzykiwać i w ten sposób przekonałam rogasia, że przejście upatrzoną przez niego dolinką, nie jest dobrym wyborem 😊 Nie muszę chyba mówić, że moja droga, kiedy już nogi były w stanie mnie nosić, prowadziła w innym kierunku 😁
mm — ok. 50 na godzinę
Spory ruch jak ma dzień drugi listopada. W lesie sucho. Trzeba głęboko wchodzić w las, bo z brzegu wszystko wyzbierane. U mnie same podgrzybki, ale i tak jestem zadowolona.
mm — ok. 150 na godzinę
podgrzybek nadal nie odpuszcza, choć las już mniej wilgotny niż przed tygodniem. Dużo podgrzybków, ale nie we wszystkich miejscach. Kolejny udany rajd rowerowo-grzybowy z moim synkiem. Zbiory widać na załączonej fotografii.
mm — ok. 50 na godzinę
Wyłącznie podgrzybki, las sosnowy, grzyby suche i zdrowe.
mm — ok. 100 na godzinę
Wysyp opieniek. 4 godziny zbierania 5 koszykow opieniek, 2 prawdziwe i 46 podgrzybków. Jeden wypad i słoików na całą zimę.
mm — ok. 20 na godzinę
Trafiłem miejscówe lasek nieduży brzozowy porośnięty wysoką trawa, rosły tam duże muchomory czerwone i prawdziwki. Znalazłem ogólnie 24 sztuki. Obok rosły sosny oraz modrzew las zarośnięty jarzynami, było tam niedużo podgrzybków (2 godz-41 sztuk), czyli powoli kończą się tu grzyby.
mm — ok. 15 na godzinę
Las bukowy. 12 prawdziwków, 8 ceglastoporych po kilka szt. krawców i podgrzybków, 1 siedzuń
szerzej:
Na parkingu, wyjmując kosz z bagażnika zagaiła do mnie starsza Pani patrząc z politowaniem: "Panie. Jest listopad, grzybów ni ma". Taa.. "ni ma".. Pewnie, że są. I to w świetnej formie. Prawdziwki max 10-15 cm (białe, zdrowe), ceglasie pękate, choć już nie o tak soczystym zabarwieniu. Jest ich tam pewnie dużo więcej. Tylko szukanie pod dywanem liści bez wzroku Supermana do najłatwiejszych nie należy. Sądząc po rozmiarach szlachetnych przez kilka dobrych dni będziemy się jeszcze nimi cieszyć ☺
mm — ok. 70 na godzinę
Udana sobota. Dotlenilam sie 😸. Cztery godziny chodzenia i 3 kilo grzybow. W tym kilo w jednym miejscu w 15 minut, jeden kolo drugiego, piekne i nie takie maciupkie. Powiem tylko, ze to miejsce za szpitalem... 😸
szerzej:
jak powiedzial grzybiarz_na_rowerze najwiecej jest w borowkach i trawach, slabo widoczne. I trzeba sie troche zapuscic w las. Ale ciesze sie z dzisiejszego wypadu. Lubie "polowania" na grzyby. Ludzi sporo ale kazdy cos ma 😸.
mm — ok. 20 na godzinę
100
Dziś już raczej zakanczam sezon Mam już dość 7 dzień z rzędu nogi bolą 😊😊 Dzisiaj opieńkowo
mm — ok. 80 na godzinę
Trudno w to uwierzyć, ale trafiłem na wysyp octowych czarnych łepków, na nowym miejscu pod świerkami., mimo, że ktoś przede mną zbierał. Zebranych 360 sztuk, w cztery i pół godziny, przy czym, na miejscówkę trafiłem dopiero po dwóch, trzech godzinach. Przedtem było dużo słabiej. Niestety te najładniejsze, octowe, "czarne łepki", były najbardziej robaczywe. 80 % wyrzuciłem na miejscu. Liczę tylko to co włożyłem do kosza. Oczywiście szukałem daleko w lesie, daleko od głównych dróg leśnych, punkt wyjścia znajdował się 1,5 - 2 km w głębi lasu.
szerzej:
PS. Więcej zdjęć na moim blogu rowerowym, szukać "dornfeld bikestats" Miał to być już pożegnalny, wyjazd na masowe zbieranie, liczyłem na duże owocniki w borówkach, wyszło inaczej. Jest szansa na kolejny udany zbiór, ale będę mógł pojechać najwcześniej za kilka dni. Zobaczymy, może się uda!
mm — ok. 50 na godzinę
Okolice Bornego Sulinowa... sporo grzybiarzy w lesie, a grzybów niewiele. Pojedyncze okazy czarnych łebków (starych) kilka gąsek siwych. Na szczęście fajna miejscówka z opieńkami