Tx: 1373
grzyby.pl

Inocybe pusio P. Karst.

strzępiak łuseczkowaty, strzępiak chłopięcy
Inocybe fechtneri Velen. · Inocybe floccipes (Esteve-Raventós et Fouchier) Esteve-Raventós et Bizio · Inocybe obscura var. obscurissima R. Heim · Inocybe pusio Pers.: Fr. sensu Haim.
autorzy i statusy taksonu są widoczne na szerszym ekranie 🛈
Inocybe pusio (strzępiak łuseczkowaty)
młode owocniki, widok blaszek i trzonu
Inocybe pusio (strzępiak łuseczkowaty)
młode owocniki; w grupie, kilkanaście egzemplarzy, pod głogiem, podłoże margliste
Inocybe pusio (strzępiak łuseczkowaty)
stare owocniki; w grupie, kilkanaście egzemplarzy, pod głogiem, podłoże margliste

owocnik

Kapelusz brązowy, orzechowy z odcieniem miedzianym lub szarym, bez śladów fioletu, słabo higrofaniczny; 10-30 mm średnicy; cienki, stożkowato-wypukły do płaskiego z niedużym, ostrym garbkiem; brzeg początkowo podgięty, potem prosty, z resztkami zasnówki; powierzchnia sucha, z drobnymi przylegającymi łuseczkami, ostającymi na brzegu kapelusza.

space

Trzon bladolila, z wiekiem żółtoochrowy; cienki, z nieznacznym zgrubieniem u podstawy, 20-40 x 2-3 mm; powierzchnia oprószona, przy kapeluszu wyraźnie.

space

Pileus brown, nutty-coloured with copper-coloured or gray tinge, without violet hue, slightly hygrophanous; 10-30 mm in diameter; thin, obtusely conic to plane with a moderately sized acute umbo; margin initially incurved, later straight, with cortina remains; surface dry, with fine appressed scales, projecting onto the pileal margin.

space

Stipe pale lilac, with age yellow-ochraceous; thin and slightly clavate at the base, 20-40 x 2-3 mm; surface pruinose, distinctly at the pileus.

space

cechy mikroskopowe

Inocybe pusio (strzępiak łuseczkowaty)
Zarodniki gładkie, ziarenkowate, 7.5-10 x 5-7.5 µm.

space

Spores smooth, granular, 7.5-10 x 5-7.5 µm.

występowanie

Jest w czekliście. [105]
Od maja do października na żyznej glebie w lasach mieszanych i liściastych, w parkach, zaroślach, prawie zawsze pod drzewami liściastymi, wyjątkowo pod sosnami; sierpień-wrzesień.
From late spring till autumn, on rich soils in mixed and hardwood forests, in parks.
Od podobnych gatunków (np. strzępiak ciemny (Inocybe cincinnata var. major)) odróżnia się ochrowożółtą barwą podstawy trzonu, bez włókienek i z oszronieniem w górnej części. Kapelusz jest bez śladów fioletu.
From similar species (e.g. strzępiak ciemny (Inocybe cincinnata var. major)) differs in ochre-yellow colour of the stipe base, lacks fibrils and is pruinose at the apex. The cap without violet tinge.

wybrane okazy · selected collections

#20
99 06 23 - 3
leg. Marek Snowarski
/Wolin/
literatura · references
specyfikacja literatury jest widoczna na szerszym ekranie 🛈
  • publikacje w bazie Projektu Bibliografii Grzybów Wielkoowocnikowych Polski (z adnotowanym wykazem taksonów):

    Adamczyk (2003)[1263]Adamczyk (2003) Grzyby wielkoowocnikowe zespołów Tilio-Carpinetum melittetosum i Calamagrostio-Quercetum petraeae rezerwatu leśnego Zielona Góra w północnej części Wyżyny Częstochowskiej. Ziemia Częstochowska 31: 123-138.[1263], Adamczyk (2003a)[1264]Adamczyk (2003a) Grzyby wielkoowocnikowe rezerwatu leśnego "Ostrężnik" na obszarze projektowanego Jurajskiego Parku Narodowego (Wyżyna Częstochowska). Ziemia Częstochowska 30: 177-193.[1264], Adamczyk (2007a)[1268]Adamczyk (2007a) Grzyby wielkoowocnikowe rezerwatu Babsk w województwie łódzkim na tle przemian jego szaty roślinnej. Parki nar. Rez. Przyr. 26(2): 3-16.[1268], Adamczyk (2009a)[1271]Adamczyk (2009a) Long-term qualitative changes of macrofungi in the light of geobotanical studies in the Babsk reserve. W: Holeksa J., Babczyńska-Sandek B., Wika S. (eds.). The role of geobotany in biodiversity conservation. University of Silesia, Katowice: 137-140.[1271], Adamczyk (2011)[1272]Adamczyk (2011) Strukturalno-funkcjonalna charakterystyka zbiorowisk macromycetes w fitocenozach leśnych projektowanego Jurajskiego Parku Narodowego. Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego, Łódź. 154-166[1272], Friedrich (2020)[1466]Friedrich (2020) Grzyby wielkoowocnikowe Ogrodu Dendrologicznego w Przelewicach. Arboretum Przelewice, Wyd. Poligraf. [1466], Gierczyk et al. (2014)[1493]Gierczyk et al. (2014) Materiały do poznania mykobioty Puszczy Białowieskiej.[1493], Gierczyk et al. (2018)[1503]Gierczyk et al. (2018) Grzyby projektowanego Turnickiego Parku Narodowego i jego otuliny – wstępne wyniki badań.[1503], Gierczyk et al. (2019)[1495]Gierczyk et al. (2019) Macrofungi of the Bieszczady Mountains.[1495], Gierczyk et al. (2019)[1510]Gierczyk et al. (2019) XXIV Wystawa Grzybów Puszczy Białowieskiej. Materiały do poznania mykobioty Puszczy Białowieskiej.[1510], Kujawa (2009)[1752]Kujawa (2009) Macrofungi of wooded patches in the agricultural landscape. I. Species diversity.[1752], Kujawa et al. (2020)[1783]Kujawa et al. (2020) Macromycetes of the Palace Park in Poznań-Radojewo (Wielkopolska Region, Poland).[1783], Kujawa et al. (2023)[3757]Kujawa et al. (2023) Wystawy grzybów w Białowieskim Parku Narodowym 1993-2023.[3757], Łuszczyński (2002)[1888]Łuszczyński (2002) Preliminary red list of Basidiomycetes in the Góry Świętokrzyskie Mts (Poland).[1888], Łuszczyński (2007)[1896]Łuszczyński (2007) Diversity of Basidiomycetes in various ecosystems of the Góry Świętokrzyskie Mts.[1896], Łuszczyński (2008)[1898]Łuszczyński (2008) Basidiomycetes of the Góry Świętokrzyskie Mts. A checklist.[1898], Pietras et al. (2016)[2079]Pietras et al. (2016) Grzyby wielkoowocnikowe.[2079], Rudawska et al. (2018)[2169]Rudawska et al. (2018) Mycorrhizal associations of the exotic hickory trees, Carya laciniosa and Carya cordiformis, grown in Kórnik Arboretum in Poland.[2169]

ta strona być może używa ciasteczek (cookies), korzystając z niej akceptujesz ich użycie — więcej informacji