budowa owocnika
W Europie występuje ponad 100 (80,90) gatunków. Saprofity. Rosną pojedynczo lub w skupieniach na żyznej, nawiezionej ziemi, dużo gatunków wyrasta bezpośrednio na nawozie, niewiele na rozkładającym się drewnie lub na węglu drzewnym. Owocniki rozwijają się szybko i są krótkotrwałe.
Młode owocniki niektórych gatunków są jadalne. Choć i wtedy spożyte z alkoholem wywołują zatrucie.
Owocniki przeważnie krótkotrwałe. Kapelusz średnicy od kilku mm do 8 cm. Owalny lub walcowaty, u dojrzałych owocników bywa rozpostarty i promieniście pęka. Barwy białej, białawej, szarej, brązowej. Bruzdowany. Cienkomięsisty do błoniastego. U większości gatunków blaszki wąskie, wąsko przyrośnięte do wolnych. Barwy początkowo białej, następnie u większości gatunków fioletoworóżowej, wkrótce potem brązowoczarnej lub czarnej. Gdy dojrzeją przeważnie rozpływają się w czarną maź w procesie autolizy, rozkład postępuje od brzegów kapelusza ku środkowi. Dotyczy to większości gatunków ale z wyjątkami jak: C. disseminatus, C. hemerobius, C. plicatilis, C. lagopus. Trzon długi i smukły. Zwykle bardzo kruchy. Pusty w środku. Czasami pozostaje na nim pierścień utworzony z resztek osłony. Miąższ cienki i bardzo kruchy. Wysyp zarodników czarny lub czarnobrązowy. Zarodniki u większości gatunków gładkie, rzadziej szorstkie, z wyraźną porą rostkową.